فکر ساخت اجزای ساختمانی و خانههای پیشساخته در آغاز قرن ۱۸ میلادی در اروپا به وجود آمد ولی تا پیش از قرن نوزدهم میلادی نتوانست واقعیت پیدا کند. پس از رکود ده ساله جنگ جهانی دوم دوران شکوفایی صنعتی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی آغاز شد. انگیزه سرعت بخشیدن به ساختوساز و روی آوردن به اجزای ساختمانی پیشساخته و خانه پیشساخته از نیاز به مسکن سریع سرچشمه گرفت. امروزه بیش از ۶۰ درصد ساختمانهای کشورهای پیشرفته بهگونهای صنعتی تولیدشده و در بیش از ۹۰ درصد ساختمانهای مسکونی و تجاری آنها از اجزای ساختمان پیشساخته و سیستمهای خشک استفاده میشود.
هزینه ساختوساز با استفاده از قطعات پیشساخته با توجه به بازگشت سریع سرمایه، کمتر از هزینه ساختوسازهای سنتی است. همچنین، سبکسازی اجزای ساختمانی، دیوارها و سقف و غیره بهنوبه خود باعث کم شدن بار مرده ساختمان و کاهش اندازههای شالوده و سازه، کاربرد مصالح کمتر و در نتیجه پایین آمدن هزینه ساخت از دیگر مزایای این نوع سازهها است.
اجرای فناوریهای پیشرفته صنعتی در این سیستم، نیازمند نیروی انسانی ماهر، ولی به تعداد کم و در زمان کمتر است. لذا مجموعه هزینه نیروی انسانی در این سیستم، کمتر از روشهای سنتی است. ابزار و مصالح مورد استفاده نیز نسبتاً کمهزینه هستند